Zehra BÜTÜN
Oyun Atölyesi oyuncularının son "Othello" gösterisi dediler.
Othello deyince şöyle bir durdum.
Oyunu yeni okumuş, şoku atamamıştım. Söylemek lazım, kitabı okumak öyle çok da heyecan verici bir serüven değildi benim için. O yüzden elim bilet almaya giderken oyunu izleme fikri çok cazip gelmedi. Pazar günümün iki saatini sıkılarak harcamak istemiyordum doğrusu.
Neyse efendim. Oyuna girdim. Sahnede 3-5 ahşap oturak ve loş bir ışık vardı. Fuayeden seircilerin içine dalan bir adam, bir varmış bir yokmuş diyerek başladı hikayeye. Yanlış oyunda mıyım diye düşünürken, bilmeden kaptırmışım kendimi anlatıcının enerjisine. Evet hikaye anlatan kişi aslında oyunculardan biri ve anlatıcıydı, anlattığı hikayede Othello ile Desdemona' nın aşk hikayesiydi. Anlatıcı seyirciye sorular soruyor doğru cevapları aldığında seyirciyi şekerle ödüllendiriyordu.
Bu kadar kara bir oyun nasıl renkli hale gelir ?,
1) Kostüm : Oyunun kahramanları Othello ve Desdemona hariç, Yeşil, kırmızı gibi kostümleri kullanmışlar
2) Dekor : Seyircilerin olduğu kısım ile sahnedeki ahşap oturaklar repliklerini tamamlayan oyuncuların bekleme alanları olmuş.
3) Müzik: Oyunun genelinde kullanılan şarkının aslında türkçe olduğunu ancak ayrılırken fark edip bir kez daha etkilendim
4) Karakter : Kitapta tanımlanan karakterlere yorumlar katılmış. Mesela İago kötü ama guldurebilen biri...
Sözün özü şudur ki dostlar, Bir oyun nasıl renkli ve cazip bir hale gelir, sıkıcılıktan nasıl arındırılır görmek istiyorsanız, mutlaka izlemelisiniz.
Kitabın sonunda aklımda kalan Othello'nun kindar ve gaddar kişiliği ile sevdiğini yok yere harcaması iken, oyunun sonunda aklımda kalan, Desdemona'nın büyüleyici güzelliği ile Othello'yu nasıl etkilediği ve ikisi arasındaki kusursuz aşkın hikayesiydi.